Dazu kommt ein sehr bestimmter, aber auch trauriger Vers:
Ke Schelle, ke Rolle, ken Juchz am Morge früe, da isches, wa ös hür wert blüeh.
Ke Freud am vorige Tag, ke Larve, ken Groscht parat.
Ken Hond, wo bellet, wenn Gstalte os de Nacht erschinid, ke Chend, wo stuunet, wie d'Schelle singid.
Ke Freud i Vater's Auge, wenn er sin Bueb kört zaure.
Ke Chrees, ke Moos ond ke Sammet, da isch sie niemert gwannet.
Kenn Rolli nennt s'Blüemli is Muul, ken Schelli zücht a de Pfiffe, cha da näbert begriffe?
Ke Zäuerli, ken Gspass, ke heisse Wii, alls lueget truurig dree.
De Grossvater, wo mengs Jahr isch gse, körts villicht nie mee.
I frog eu, er liebe Lüüt: Wönd er da wörkli eso haa?
OSSERRHODER STÖND UUF OND LEGGID AA!!!
En Chlaus